ຫຼາຍໆປະເທດກຳລັງເຈັບຫົວກັບບັນຫາການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຍ້ອນວ່າ ລະຫວ່າງຄຳວ່າ: “ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ” ກັບ “ຄວາມອັນຕະລາຍ” ນັ້ນສາມາດທີ່ຈະໃຊ້ເຄື່ອງໝາຍທີ່ “ເທົ່າກັນ” ໄດ້. ບັນດາປະ ເທດທີ່ເກີດເຫດການຄວາມວຸ້ນວາຍສັບສົນທາງການເມືອງ ຈົນກ້າວໄປເຖິງສົງຄາມກາງເມືອງ ແລະ ເຖິງຂັ້ນຮ້າຍແຮງມີແບ່ງແຍກດິນແດນ. ບໍ່ວ່າຈະເກີດມາຈາກສາເຫດໃດແດ່ກໍຕາມ ໜຶ່ງໃນນັ້ນກໍແມ່ນບັນຫາການສໍ້ລາດບັງຫຼວງທີ່ເປັນປັດໄຈໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຢ່າງແນ່ນອນ. “ຄວາມອັນຕະລາຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ໃນສະເພາະໜ້າ ກໍຄືບັນຫາການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ” ມັນໄດ້ກາຍເປັນບັນຫາທີ່ແຜ່ລາມ ແລະ ຮັບຮູ້ໄດ້ຢ່າງທົ່ວເຖິງກັນໃນທົ່ວສັງຄົມ.
ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງແມ່ນໄພອັນຕະລາຍ, ແຕ່ມີສິ່ງທີ່ອັນຕະລາຍກວ່າການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ຫຼື ບໍ່? ຄຳຕອບກໍຄື: ມີ, ມັນກໍແມ່ນການທີ່ບໍ່ຖືພຶດຕິກຳສໍ້ລາດບັງຫຼວງເປັນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. ເຫດການຕົວຈິງ ຈາກຫຼາຍປະເທດໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ຜູ້ທີ່ໄດ້ກະທຳການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ຍອມຮັບວ່າຕົນເອງນັ້ນໄດ້ສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະຖືກຈັບຕົວເຂົ້າຄຸມຂັງແລ້ວກໍ່ຕາມ ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຊອກຫາຄຳແກ້ຕົວຕ່າງໆນາໆ, ທັງໆທີ່ເປັນລາຍຮັບທີ່ໄດ້ມາແບບບໍ່ຈະແຈ້ງທີ່ຖືກຈັດແບ່ງຢູ່ໃນລາຍຮັບມືດ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງເວົ້າວ່າ ມັນແມ່ນລາຍຮັບທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ສົມເຫດສົມຜົນ; ທັງໆທີ່ເປັນການກະທຳທີ່ຜິດລະບຽບກົດໝາຍ ເຂົາເຈົ້າກໍເວົ້າວ່າແມ່ນເປັນປະເພນີ, ຄວາມຊິນເຄີຍທີ່ປະຕິບັດກັນໂດຍທົ່ວໄປ. ຈົນວ່າມັນເປື່ອຍເຍື່ອຍໝົດແລ້ວ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຄິດວ່າມັນແມ່ນ “ເຕົ້າຮູ້ເໝັນ”, ກິ່ນເໝັນ ແຕ່ກິນແຊບ. ນອກນີ້ຍັງມີຄົນຈຳນວນໜຶ່ງຖືການສໍ້ລາດບັງຫຼວງທາງດ້ານເສດຖະກິດວ່າແມ່ນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແຕ່ພັດບໍ່ຖືການກະທຳໃນແບບດຽວກັນທາງດ້ານການເມືອງນັ້ນເປັນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. “ການທີ່ບໍ່ຖືພຶດຕິກຳສໍ້ລາດບັງຫຼວງແມ່ນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ” ນັ້ນບໍ່ພຽງແຕ່ບໍ່ເປັນຜົນດີຕໍ່ການສະກັດກັ້ນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ແຕ່ມັນຫາກຍັງເປັນການສົ່ງເສີມເຮັດໃຫ້ສະພາບການສໍ້ລາດບັງຫຼວງນັ້ນແຜ່ລາມອອກໄປ, ຈົນກາຍເປັນ “ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງທີ່ມີລັກສະນະຊໍ້າເຮື້ອ”.
“ການທີ່ບໍ່ຖືພຶດຕິກຳສໍ້ລາດບັງຫຼວງແມ່ນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ” ແມ່ນມີຄວາມອັນຕະລາຍກວ່າ, ສະນັ້ນ ມີຫຼືບໍ່ມີສິ່ງທີ່ອັນຕະລາຍກວ່າມັນ? ຄວນທີ່ຈະຍອມຮັບວ່າມັນຕ້ອງມີຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ສິ່ງນັ້ນກໍຄື: ມີມາດຕະການປາບປາມການສໍ້ລາດບັງຫຼວງຢ່າງຄັກແນ່ ແຕ່ບໍ່ໃຊ້, ມີອຳນາດປາບປາມໃນມືແຕ່ບໍ່ (ກ້າ)ໃຊ້ມັນ.
“ການທີ່ບໍ່ຖືພຶດຕິກຳສໍ້ລາດບັງຫຼວງເປັນການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ” ແມ່ນເວົ້າສະເພາະເຈາະຈົງພະນັກ ງານທີ່ໄດ້ມີການກະທຳການສໍ້ລາດບັງຫຼວງແລ້ວ, ເມື່ອສົມທຽບເບິ່ງແລ້ວ ສິ່ງທີ່ຄວນໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກວ່າ ລະແມ່ນ: ເປັນຫຍັງຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ເຄີຍກະທຳການສໍ້ລາດບັງຫຼວງມາກ່ອນ ຈຶ່ງໄດ້ກາຍເປັນຄົນສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. ຄົນທີ່ໄດ້ທຳການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ໃນເບື້ອງຕົ້ນກໍ່ເປັນຄົນດີ ແລະ ບາງຄົນກໍເປັນເຖິງພະນັກງານທີ່ເຮັດວຽກງານປາບປາມການສໍ້ລາດຫຼວງທີ່ເປັນແບບຢ່າງມາກ່ອນ, ດັ່ງນັ້ນ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາກ່າວຄຳວ່າ “ລົງໂທດໃຫ້ໜັກ” ຕໍ່ຜູ້ກະທຳຜິດ ກໍຄວນທີ່ຈະຄິດເສຍດາຍມັນ, ໃນຂະນະທີ່ຕັດສິນໃຈ “ຈະບໍ່ປະນິປະນອມ” ກັບມັນ ກໍ່ບໍ່ຄວນທີ່ຈະ “ພໍອົກພໍໃຈຕໍ່ຜົນງານທີ່ຍາດມາໄດ້” ແລ້ວຢຸດໜິ້ງ. ໃນສະພາວະປົກກະຕິທົ່ວໄປ ຈຳນວນຜູ້ຄົນທີ່ກະທຳຜິດສໍ້ລາດບັງຫຼວງກວມຈຳນວນປະຊາກອນທົ່ວປະເທດ ແລະ ກວມຈຳນວນພະນັກງານແມ່ນມີຕົວເລກໃນຂອບເຂດລະດັບໃດໜຶ່ງທີ່ແນ່ນອນ, ຖ້າຫາກຕົວເລກດັ່ງກ່າວນັ້ນ ຫາກສູງກ່ວາຄ່າປົກກະຕິ ກໍ່ຈະຕ້ອງຊອກຫາສາເຫດຈາກກົງຈັກໂຄງບົນ ແລະ ຈະຕ້ອງກວດສອບຄືນເຖີງສະພາບການນຳໃຊ້ບັນດາມາດຕະການ, ລະບຽບກົດໝາຍປາບປາມການສໍ້ລາດບັງຫຼວງວ່າເປັນຄືແນວໃດແລ້ວ.
ແມ່ນແຕ່ແມ່ເຖົ້າທີ່ກືກໜັງສືກໍ່ຍັງຮູ້ວ່າ ຄວນທີ່ຈະເອົາເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມອອກມາຕາກແດດກ່ອນທີ່ລະດູ ຝົນຫຼືລະດູໜາວຈະມາເຖີງ, ຕ້ອງຕັ້ງຄຳຖາມວ່າ: ຕາກແດດເຮັດຫຍັງ? ຄຳຕອບກໍ່ຄື ປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ມັນຕົກ ໂມກ. ບົດຮຽນທາງດ້ານປະຫວັດສາດຈາກຫຼາຍປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນການສະກັດກັ້ນ ແລະ ປາບປາມບັນຫາການສໍ້ລາດບັງຫຼວງກໍຄື: ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງແມ່ນຢ້ານກົວແສງສະຫວ່າງທີ່ສຸດ.
ແສງແດດບໍ່ສາມາດທີ່ຈະສ່ອງເຂົ້າຫ້ອງມືດໄດ້, ຢາກປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເກີດການຕົກໂມກ ກໍ່ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ແສງແດດສາມາດສ່ອງເຂົ້າໄປເຖີງໄດ້. ເວົ້າສຳລັບພະນັກງານແລ້ວກໍ່ແມ່ນ ເປີດເຜີຍລາຍຮັບ ແລະ ຊັບສິນຂອງຕົນເອງ. ການນຳ ແລະ ພະນັກງານໃນທຸກຕຳແໜ່ງງານຂອງພັກ-ລັດລ້ວນແລ້ວແຕ່ເປັນຕຳແໜ່ງ ທີ່ສຳຄັນ ແລະ ຈຳເປັນ, ປະຊາຊົນອາດຈະບໍ່ເຫັນດີເຫັນພ້ອມນຳທັດສະນະແນວທາງຂອງລັດ, ແຕ່ທ້າຍສຸດແລ້ວ ກໍ່ຍັງຕ້ອງໄດ້ໄປຕາມຄຳຕັດສິນຂອງພະນັກງານລັດ. ຕາບໃດທີ່ທ່ານຍັງຄົງດຳລົງຕຳແໜ່ງຢູ່ ຜູ້ຄົນທົ່ວໄປກໍ່ຈະຕ້ອງໄດ້ໄປຕາມທ່ານ, ກໍ່ຍ້ອນວ່າເທີງຫົວທ່ານມີມຸງກຸດແຫ່ງອຳນາດ, ດັ່ງນັ້ນທ່ານຈຶ່ງສົມຄວນທີ່ຈະຕ້ອງຖືກຕິດຕາມກວດກາຢ່າງເຂັ້ມງວດກ່ວາຜູ້ອື່ນ. ຍ້ອນວ່າ “ສິດອຳນາດ” ນັ້ນມັນງ່າຍທີ່ຈະປ່ຽນໄປເປັນ “ຊັບສິນເງິນທອງ”. ສະນັ້ນ ປະຊາຊົນມີສິດທີ່ຈະຕິດຕາມກວດກາຊັບສິນເງິນທອງໃນຄອບຄອງຂອງທ່ານ. ພະນັກງານເປີດເຜີຍລາຍຮັບ ແມ່ນເປັນທີ່ຮັບຮູ້ກັນໃນສາກົນວ່າເປັນຢາຂ້າພະຍາດສໍ້ລາດບັງຫຼວງທີ່ໄດ້ຮັບຜົນດີທີ່ສຸດ. ພະນັກງານເປີດເຜີຍລາຍຮັບ ບໍ່ພຽງແຕ່ສາມາດຍົກສູງຄວາມສະເໝີພາບ ແລະ ຄວາມເປັນທຳຂອງລັດຖະບານເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງສາມາດຍົກສູງຊື່ສຽງບາລະມີຂອງກະໂຕພະນັກ ງານອີກດ້ວຍ…ຯ
ແປ ແລະ ຮຽບຮຽງຈາກສື່ອອນລາຍ (ແວັບໄຊປະຊາຊົນ) ຂອງພັກກອມມູນິດຈີນ
ແປ ແລະ ຮຽບຮຽງໂດຍ: ສຳນຽງ ເມກລັນດອນ
